W czaszce.

- I zęby gnić ci będą w rytm fal o kadłub walących, z głodu tasiemce i glisdy z wnętrzności trupów żreć będziesz. To wszystko zaraz po tym, jak mózg ci spuchnie w czaszce. Nie wcześniej i nie później.  

Szczątki kapitana wyszeptały wprost do urwanego ucha te słowa i padły ze steru na pokład z poderżniętym gardłem.  Szczury rozbiegły się w popłochu.  Ucisk w głowie był nie do wytrzymania.  Coraz silniejszy. Jakby prasa cisnęła na mózg.  Moje ciało padło na pokład a ja wypłynąłem przez rozerwany łeb na wolność.  Pierwszy raz dotknąłem świata sam, nie poprzez nerwy zamknięty szczelnie w ciemnym lochu. Sam, bezpośrednio i tak pięknie...