Wystarczy wyciągnąć dłoń. Lekko się rozciągnąć i już będę mógł ich zjeść. Jeszcze chwilka i w końcu napełnię brzuch. Tylko się wyciągnąć, rozciągnąć i dorwać w końcu do truchła, które leży... poza zasięgiem moich połamanych łap. No cóż. Moje flaki, które przykleiły się do podłogi też nie ułatwiają sprawy. Mam rozpruty brzuch. No nic. Zdechnę tu sobie tak jak oni. O, już zaczynają cuchnąć. Ja chyba też.
